| Tekst: | Ibrica Jusic - Jagoda
Sto mi je trebalo da te sanjam nocima,
sto mi je bilo da
te cekam danima.
sto mi je trebalo da te vodim do izvora korijena svojih,
i da se napijes
bune mojih predaka.
Sto mi je trebalo da te ljubim satima
kad si vec sutra usne
darivala drugima.
Sto mi je trebalo da mi kazu da si nekima
negdje daleko snivala na
rukama.
Sad kad te nema, sad kad te nema
Jagoda, Jagoda.
Sjecam se
poljupca pod krosnjama jela,
sjecam se ljubavi na duseku od snijega
Jagoda,
i vrucih dodira i ledenih voda
tvoja, samo tvoja sam, Jagoda.
Sto mi je
trebalo da osjetim dodir raja
pa danas da pruzam ruke do beskraja.
Sto mi je trebalo da
osjetim miris tvojih snova
sto mi je trebalo da pocinjem iznova.
Sto mi je trebala ta
plovidba bez broda
ko brodolomac sto ga struje nose,
Sto mi je trebalo da te gledam nakon
tvojih nevera
i da ti brisem suze tudjih nevjera.
|
