| Tekst: | Tamkaj pred kasarno, poleg glavnih vrat,
stala je laterna, ki je tam se od takrat;
pod
njeno zolto, tam, lucjo,
prijel te bom spet za roko,
kot ze, Lili Marlen,
kot ze,
Lili Marlen.
Tam je majhen svet samo za naju dva,
kjer se tvoja senca z mojo
poigra,
in vsi ljudje naj vidijo, da to je najino slovo,
s teboj, Lili Marlen, s teboj,
Lili Marlen.
Tvoj korak samotno odmeva v temo,
mojega ze dolgo ni vec pod
lucjo,
in ko bo svit temo pregnal, le kdo bo pod laterno stal,
s teboj, Lili Marlen, s
teboj, Lili Marlen.
V vetru nad grobovi, ki hlipa za vse nas,
slisi se kot v sanjah
tvoj ljubeci glas,
in ko bo svit meglo pregnal,
bom spet tam pod laterno stal,
s
teboj, Lili Marlen, s teboj, Lili Marlen.
in ko bo svit temo pregnal,
bom spet tam pod
laterno stal,
s teboj, Lili Marlen, s teboj, Lili Marlen.
|
